بررسی اپیدمیولوژیک دندانهای ضربه دیده در کودکان 12- 4 ساله مراجعه کننده به دانشکده های دندانپزشکی شهید بهشتی و تهران در سالهای 77- 75

ترومای وارده به دندانهای قدامی یکی از مشکلات شایع در کودکان و نوجوانان می باشد. شیوع بالای این صدمات و اهمیت درمان آن ضایعات ما را بر آن داشت تا همزمان با تعیین میزان شیوع صدمات دندانی درمان شده در مراکز آموزشی- درمانی تهران به الگویی از شیوه درمان ارایه شده دست یابیم. تحقیق حاضر از طریق بررسی پرونده کلیه بیماران مراجعه کننده به بخش کودکان دانشکده های دندانپزشکی شهید بهشتی و تهران (به روش سرشماری) بر روی مراجعین سالهای 1375 تا پایان سال 1377 صورت گرفت. نتایج تحقیق میزان وقوع صدمه را در کل جامعه مورد بررسی در سطح 8.96% نشان داده که در این میان وقوع انواع صدمات در پسرها (60%) بیش از دخترها (40%) بود (1/1.5). بالاترین میزان صدمه در سن 10 سالگی (26%) و معمول ترین نوع صدمه بافت سخت، شکستگی تاج بدون درگیری پالپ (65%) بود. 47% بیماران با دندان تروماتیزه پس از گذشت 3 روز یا بیشتر، از وقوع ضربه، جهت درمان مراجعه کرده بودند (درمان با تاخیر). در ضمن فقط 46% کل بیماران درمان شده، کنترل سه ماهه داشته اند. براساس نتایج حاصله میزان ترومای دندانها در هر دو گروه دختر و پسر قابل توجه بوده و نیاز به درمان و برنامه ریزیهای پیشگیری کننده را یادآوری می نماید. بالا بردن سطح آگاهی بیمار و والدین بیمار و والدین در این راستا از اهمیت به سزائی برخوردار می باشد.